Zagadka

„Niespokojne jest serce nasze dopóki w Tobie nie spocznie”

Zagadka

Jest ból niepojęty, co skrycie duszę trawi

Ludzkim oczom zakryty, Bogu jedynie znany

Przychodzi znienacka, myśli i uczucia w sidła swoje bierze

Zniewala twój umysł i pustoszy serce

Przesłania spojrzenie, by omotać więcej

Radość Ci odbiera – smutek dając w zamian

A smutek? – To powolne duszy umieranie

Odejście od Boga, ze śmiercią igranie…

Jest głód, którego pokarm nie nasyci

Choć jadłbyś za dwoje, same smakołyki

Oszukasz go na chwilę

Z podwójną mocą wróci

Uderzy, na kolana powali

Marzenia i nadzieje zniszczy bezlitośnie

Stłamsi i w pustkę rzuci

Atakując najbardziej bolesną ranę twojej duszy…

Jest tęsknota, co bez zapowiedzi przychodzi

Jak złodziej, nie wiadomo skąd i dlaczego

Kiedy udręczony zmartwieniami szukasz pomocy

Znękany niepowodzeniem pragniesz pocieszenia

Uczciwego wsparcia, nadziei, otrzeźwienia

Nagle … sam zostajesz, rozglądasz się i widzisz

Że choć wokół pełno ludzi

Nikt ręki nie podaje

Ratunek nie nadchodzi…

Jest pragnienie, którego żaden napój nie ugasi…

Wszelkie nasze bóle, tęsknoty i głody

Szukanie ideałów, poczucie niespełnienia

Biorą się z Jednego Jedynego niezaspokojonego pragnienia

Jest pragnienie Boga

Własnoręcznie przez Niego zapisane

Przy stworzeniu świata

W sercu … każdego z nas.

zdjęcie z depositphotoscom