Szczęściarz

„Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!”

Szczęściarz

przy właściwej drodze, o właściwej porze

czekał

z pustymi rękami, nieustannie prosząc

czekał

niczego nie przyśpieszał, nie manipulował

czekał

na Mesjasza - Światło swego życia

czekał

bo wierzył że przyjdzie

przyjdzie i usłyszy

wołanie żebraka…

bo ten żebrak krzyczał!

krzyczał

i nie bał się sięgać wysoko, by prosić Boga o pomoc

krzyczał

i nie bał się wierzyć i  w Bogu nadzieję położył

krzyczał

i ufał że Bóg go usłyszy, że się ulituje

krzyczał

na przekór tym co go uciszali

krzyczał

bo zaufał Bogu - nie ludziom…

i usłyszał Bóg wołanie człowieka

płacz swego dziecka usłyszał

i odpowiedział Bóg na prośby biedaka

błagania ślepca wysłuchał

i pobiegł Bartymeusz na spotkanie z Panem

zerwał się - wybiegł Mu na przeciw

i zostawił Bartymeusz swoje stare życie

zrzucił jak swój płaszcz -  swoją grzeszność

bo niemoc ma kres nie jest nieskończona

a gdy Bóg cię woła to chce cię uzdrowić

On patrzy ci w serce – chce w nim ujrzeć wiarę

byś przejrzał i wygrał na wieki

obraz źródło: medjugorjemalta.blogspot.com.mt